สิ่งธรรมดานั่นแหละ คือสิ่งที่พิเศษ… “ปาฏิหารย์ไม่ใช่การเดินบนน้ำ หรือบินอยู่บนอากาศ
แต่ปาฏิหารย์คือการเดินอยู่บนผืนดินและมีความสุขในทุกย่างก้าว”
ชีวิตเราเต็มไปด้วยเรื่อง “ธรรมดา” เช่น
ตื่นมาอาบน้ำ แปรงฟัน ขับรถไปทำงาน
กินอาหารเที่ยงกับเพื่อนในที่เดิม ๆ
ตอนเย็นกลับมาก็เห็นหน้าภรรยาหรือสามีคนเดิม ๆ
ใส่ชุดธรรมดา ๆ …หน้าตาเราหรือก็ธรรมดา ๆ …
เราส่วนใหญ่แล้วก็เป็นคนธรรมดา ๆ
มีชีวิตธรรมดา ๆ กันทั้งนั้น
แต่ถ้าความ “ธรรมดา” นี้หมดไปล่ะ !
เช่น อยู่ดี ๆ ลูกเราเกิดเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาว
หรือสามีเราถูกรถชนตายหรือเราถูกไล่ออกจากงานที่เราเบื่อแสนเบื่อ
เรื่องก็จะ “ไม่ธรรมดา” ไปในทันที
และในเวลานั้นเอง
เราจะหวนมาคิดเสียดายความ “ธรรมดา” จนใจแทบจะขาด…
ให้เรารีบชื่นชมกับความ”ธรรมดา” ที่เรามี
และใช้ชีวิตประหนึ่งว่า
….สิ่งนั้นคือสิ่งมหัศจรรย์ของจักรวาล ….
เพราะสิ่งธรรมดา ๆ
แท้จริงแล้วคือ สิ่งที่พิเศษที่สุดแล้ว!
ขอบคุณที่มา :: ท่าน ติช นัท ฮันท์ พูดเรื่องนี้ไว้ดีมากในหนังสือ”ขอบคุณสรรพสิ่ง” dhammatan
